Kalp hastası ama şampiyon

Yelken numarası ARM 1; Ermenistan’ın 1 numaralı kadın rüzgâr sörfçüsü. Ama adına yarıştığı ülkeyi hiç görmedi. Fransa’nın Büyük Okyanus’taki adası Yeni Kaledonya’nın başkenti Nouméa doğumlu. Ailesi hâlâ orada yaşıyor. Alaçatı’da düzenlenen Pegasus Airlines PWA Windsurf Dünya Kupası’nda üçüncü oldu. Son iki yıldır dünya rüzgâr sörfçüleri sıralamasında üçüncü sırada. Sara Hebert, zirve için mücadele ettiği sporculardan en az 10 yaş daha genç. “Henüz 24 yaşındayım ve önümdeki isimleri yakalamak için avantaja sahibim” diyor. Ama onu yarıştığı isimlerden ayıran en önemli tarafı yaşı değil.

Sara Hebert son üç yıldır kalbinde defibulator (kalp ritim bozukluğunu düzenleyen ve olası krizleri engelleyen cihaz) taşıyor. Üç yıl önce girdiği bir efor testinde kalbinde taşikardi (kalbin normal değerlerinin üzerinde atması) gözlemlenmiş. Sağlıklı bir yetişkinin kalbi dakikada 60 ile 100 kez atarken Sara’nın kalbi dakikada 300 kez atıyormuş.

“Üç ay hastanede yattım. Spor hayatın bitti dediler” diyor Fransa şampiyonu, “ama onları dinlemedim. Ve normal yaşantıma devam ettim. Şu anda sadece kalp ritmini düzenlemeye yardım eden bir ilaç kullanıyorum.” O normal yaşantısına dönse de Fransız Yelken Federasyonu, şampiyon sporcusunun lisansını yenilemedi. Federasyona göre rüzgâr sörfüne devam etmesi hayatını riske etmesi demekti.

Teklif Ermenistan’dan geldi. Ermeni yetkililer Hebert’i arayarak kendileri için yarışmasını istedi. O da kabul etti. Sara, son üç yıldır profesyonel turnuvalarda Ermenistan bayrağıyla yarışıyor. Pekin 2008 elemelerinde de bu ülkeyi temsil etti. Ancak Ermenistan olimpiyatlara güçlü olduğu dallarda ve sadece yedi sporcu gönderdiği için Pekin’e gidemedi. “Ermenistan’ı gördün mü” diye sorduğumda “Yarış takvimi çok yoğun olduğu için gidemedim. Ama Ermenistan’da bu sporun giderek yaygınlaştığını ve Sevan Gölü’nde rüzgâr sörfü tesisleri kurulduğunu biliyorum” diye cevaplıyor. Dört kez şampiyon olduğu Fransa’daki turnuvalara katılamamasını ise “son derece saçma” buluyor. “Ermeni lisansı taşıdığım için sorumluluk Ermenistan’a ait görünüyor. Ama Fransa, sorumluluğunu üstlenmediği bir sporcuyu bile yarışlarında görmek istemiyor.”

Alaçatı’da erkekler kategorisinde 64 sporcu yarışırken, kadınlarda bu sayı 19’du. Sara bunun nedenini “sörften yeterince para kazanılamamasına” bağlıyor. “Sörf, futbol ya da golf gibi para getiren bir spor değil. Erkeklerde, üst düzey sporcular için bu geçerli ama yine de çoğunun ikinci bir işi var. Yoksa kışın parasız kalırsınız” diyor. Bu nedenle, su sporları alanında yayın yapan Fransız Wapala TV’de program yapmaya başlamış.

Alaçatı’nın sörf dünyasındaki yerini sorduğumda ise “Burada yarışmak çok zor çünkü sörf yapmak çok kolay” yanıtını veriyor. “Deniz durgun, sığ ve düzenli rüzgâra sahip. Dolayısıyla burada herkes kendini çok hissediyor. Yarışan sporcuların seviyeleri yüksek ve birbirine yakın. Dolayısıyla kendinizi sonuna kadar zorlamak durumundasınız.”

Yakın zamanda dünya şampiyonluğunu hedefleyen Sara, yine de bu sporu uzun yıllar sürdürmek niyetinde değil. “İnsanlar defibilator takıldığında hayatın sona erdiğini sanıyorlar. Ben onlar için iyi bir örneğim. Bu nedenle konferanslara katılıp onlara ‘move your bottom, enjoy life’ (kaldır kıçını, hayattan zevk al)’ diyorum. Çünkü hayat çok kısa. Ve ben de 30’lu yaşlarımda kendime yeni uğraşılar bulmak, yeni denizlere yelken açmak istiyorum” diyor.