“Konvoyu kimseye söylemeden düğün salonuna gidiyor gibi yapıp grev alanına çevirdim. Annem, babam dahil, hiç kimsenin böyle bir şey yapacağımdan haberi yoktu. Ben kararı verdim; Kübra da mutlulukla destek verdi.”
Kocaeli’ndeki Bekaert fabrikası işçilerinden Emrah Varol, devam ediyor:
Beş yıl önce grev alanına gelinlikle gelen Kübra Varol, beş yıl sonra tekrar grev alanında, eşi Emrah Varol’a destek veriyor (Fotoğraf: Asena Tunca)
“O dönem de hem grev hem de olağanüstü hal OHAL vardı. Darbeye denk gelmiştik. Düğün arabasının arkasına da ‘ne grev engel ne darbe, alırım seni OHAL’de’ yazdırmıştık. Annem, babam, eşim, arkadaşlarım unutulmaz bir gündü.”
Kübra ve Emrah Varol’un greve denk gelen düğününün üzerinden beş yıl geçti. Ancak lastik fabrikalarına çelik tel üreten, Belçika sermayeli fabrikanın emekçileri tekrar grevde. Üstelik engellemelere rağmen. 13 Aralık’ta Resmi Gazete’de yayınlanan Cumhurbaşkanı kararı, çelik fabrikalarındaki grevlerin “milli güvenliği bozucu nitelikte” olduğu gerekçesiyle 60 gün süreyle ertelenmesini öngörüyor. Ancak emekçiler de, aileleleri de, hak arama yoluna çıkarılan bu engele takılmış görünmüyor. Grev alanında hep birlikte boy gösteren aile tek Varollar değil. Greve çıkan 400 emekçiden bir çoğunun eş ve çocukları, alanı, kendi ifadeleriyle “bayram yerine çeviriyor”.
“Çocuklarımıza mahcup oluyoruz”
Eşinin desteğiyle gurur duyduğunu söylüyor Emrah Varol, “O gün de yanımdaydı, bugün de öyle” diyor. “Her koşulda desteklerim onu” diye tamamlıyor Kübra Varol, “O gün de aralık ayıydı. Şimdi de öyle. Bir sürü benzerlik var koşullarda. Koşul ne olursa olsun her zaman Emrah’ın yanındayım.”
Beş yıl önce grev alanına gelinlikle gelen Varol’a göre, eşini va arkadaşlarını tekrar greve götüren koşullar ise değişmiş değil:
“Şimdi dört yaşında bir kızımız var. O da burada olsa çok güzel olurdu. Şu an hamileyim o yanımızda. Geçinemiyoruz. Çocuklarımıza mahcup oluyoruz. Bize reva görülen bu ücretleri kabul etmiyoruz. Ben yasaklara rağmen inatla ve cesaretle burada olan eşim ve arkadaşlarıyla gurur duyuyorum.”
“İşveren kazandıkça kazandı, işçiye iyileştirme yapılmadı”
Emrah Varol, Beakert emekçilerinin taleplerini de şöyle özetliyor:
“Saatlik çalışma ücretimiz 39 lira. Asgari ücretle kafa kafaya gidiyor. Bizler ağır sanayi kategorisindeyiz. Diğer fabrikalara bakıldığında ücretler onların çok gerisinde kaldı. Yoğun bir pandemi dönemi geçirdik. İşveren kazandıkça kazandı. İşçiye iyileştirme yapılmadı. İşçi üretti, biriken haklarını alamadı. Hakkımız olanın dışında hiçbir şey istemiyoruz.”
