68’in verdiği ilhamla, bilhassa Soğuk Savaş’ın sona ermesi ve 90’ların sonunda ortaya çıkan yeni toplumsal hareketler, artık enikonu egemenliğini ilan etmiş küresel kapitalizmin mağdur ettiği belli bir kimliğe indirgenemeyecek çeşitlilikteki kesimleri ifade eden bir kavram olarak literatürümüze girdi. Soğuk Savaş sonrası tek kutuplu bir dünyanın getirdiği sıkıntılar, parçalı toplumsallıklar nedeniyle ele avuca gelmez amorf bir muhalefet hareketinin de ortaya çıkmasını kolaylaştırdı. Klasik teorik yaklaşımların ve kategorizasyonların tanımlamakta ve teşhis ekmekte zorlandığı bu toplumsal hareketliliğin doğasına ilişkin yeni yeni ciddi açılımlar getirilmeye başlandı.
Kenan Çayır’ın derlediği kitap ise bu meseleye dair erken dönem ürün verenlerin çalışmalarını içeren bir giriş çalışması olarak değerlendirilebilir. Kitabın temel savunusu ise modernleşme sürecinin çeperindeki marjinal kitlelerin öncülüğünde gerçekleşen bu toplumsal hareketlerin, modernleşmenin sınırlarının tedricen genişlemesiyle ortadan kalkacağını savunan geleneksel yaklaşımların aksine, bunların bizzat modern zihniyetin sorunlu toplumsallık yaklaşımıdan kaynaklı olduğu vurgusuna dayalı içkin bir anlama çabasının ürünü yeni bir teorik açılımın gerekliliğidir.
