Volkan Ağır
Bir ölüm kalım maçı oynandı dün gece Basel St. Jakob Park Stadı’nda. Kazanan taraf şampiyonaya devam etme umudunu son maça taşıyacaktı. “Kendisini hatırlatmaya” gelen ve bunun için de sahaya gerçek kimliğini koyması gerektiğini hatırlayan milli takımımız kazanandı. Bu galibiyetle de bizi 2006 Dünya Kupası’nın dışına iten İsviçre’yi, kendi evindeki “parti”den kapı dışarı etmiş olduk.
Avrupa Şampiyonası’na ilk kez katıldığımız 1996’dan beri sahip olduğumuz geleneği bozmamış ve ilk maçımızda Portekiz karşısından puansız ve golsüz ayrılmıştık. Bu mağlubiyetin endişe veren tarafı gol atıp ve puan toplayamamamız değil, futbolumuzu bile hatırlayamamızdı.
Milli takım rakipten çok koşsa da bir türlü bir icraat geliştirememişti Portekiz karşısında. En güzel yorum Fenerbahçe’nin eski yıldızı Van Hooijdonk’tan geldi. “Evet Türk Milli Takımı çok koştu. Aurelio kimi tutacağını ararken, Tuncay’da geriye gelip top almak için çok koştu.” Artık istatistiklere nitelik olarak değil de nicelik olarak bakılmasının zamanı gelmiştir diye düşünüyorum.
Açılış maçında Çeklere yenilen İsviçre ile oynanan maç, final havasına bürünmüştü bu nedenle.
Neden kaybettik, nasıl kazandık?
Portekiz maçını kaybettik çünkü hazırlık süreci boyunca “4-3-3 oynayacağız” diyen Fatih Terim, takımı 4-1-3-1-1 dizilişinde sahaya sürdü. Kanatları çok kullanan ve en önemli gücü kanat futbolcuları olan Portekiz’e sökmeyecek tek diziliş bu idi. Çünkü orta üçlünün sağındaki ve solundaki oyuncular defansa dönük “vefasız” oyunlarıyla bilinen isimlerdi. Bu, defanstaki kanat savunucularını zor durumda bıraktı. Tek forvet oynamaması gerektiği vurgulanan Nihat Kahveci ortada oynatıldı ve varlık gösteremedi.
İsviçre maçını kazandık çünkü Fatih Terim, bu sefer doğru oyuncuları seçti. Doğru taktikle maça başlandı. Yağmurla birlikte saha şartları bozulana kadar da, sahadaki kadronun yanlış olduğunu gösteren bir durum yaşanmadı. Nihat, daha doğrusu Nihat’ın yine tek forvet oynatılması dışında. Terim bu yanlıştan da ikinci yarıda döndü. Mehmet Aurelio’nun yanına bir kesici oyuncu daha ekleyerek orta sahanın ortasını sağlama aldı. Arda ve Tuncay’ı kanatlara gönderdi. Semih’i oyuna alarak Nihat’ı. kaybolduğu santrfor bölgesinden Semih’in arkasına, serbest bölgeye taşıdı. Nitekim ilk golün ortası da Nihat’tan geldi.
İkinci golün, mutlaka ve mutlaka oynamasını savunduğumuz Arda’dan gelmesi de bir tesadüf değil. gol atması Tuncay’ın ters kanada ters ayağıyla aktardığı topun, topu ayağında iyi saklayıp çalım atabilen Arda’ya gelmesi golün gelişimindeki en mühim andı. Hollanda’nın İtalya karşısında kendi yarı alanından, hızlı ve yön değiştirerek çıktığı ve gollerini bulduğu atak organizasyonunu uygulayabilmemiz bu goldeki büyük etkenlerden biriydi. Bu gol şühpesiz ki Arda’nın kariyerini de inanılmaz bir şekilde etkileyecek.
Reklam yazarının tercihi
Bu noktada belki de Terim’in 180 dakikanın sadece son 45 dakikasında vazgeçmeyi başarabildiği inadını bir tarafa bırakıp, milli takım futbolcularının annelerine kulak vermek gerekiyor. “Oğlum diye söylemiyorum, atarsa benim oğlum atar” diyordu Semih’in annesi Rabiye Şentürk TTNET reklamında. Arda’nın annesi Yüksel Turan ise “Arda’cığım takımın beyni” repliğiyle sesleniyordu diğer annelere. Sanırım oğlu da, bu takımın beyni olabileceğini gösterdi.
Geriden gelip kazanmış olmamız, Çeklerle oynayacağımız “final” maçı için umut verici. Ancak Fatih Terim rotasyon yapacaksa, ki Tümer Metin ve Emre Belezoğlu’nun yokluğunda buna mecbur, futbolun doğrularından şaşmamalı, maceraya baş vurmamalı yani İsviçre maçının ikinci yarısındaki kadrodan verim almalı. İkna olmuyorsa, anneleri konuşturan reklam yazarını dinlemeli.
